Het Achterhuis

Auteur: Anne Frank

Aantal pagina’s: 302

Uitgeverij: Bert Bakker

 

 

Samenvatting

Na enkele uitleg in het voorwoord over hoe het boek Het Achterhuis tot stand is gekomen, lees je de eerste entree en zin van Anne zelf: ze begint met schrijven in haar dagboek op haar verjaardag, want ze heeft hem toen gekregen. Anne begint met het schrijven van brieven aan Kitty, zo noemt ze haar dagboek. De eerste bladzijden gaan over het leven op school, vriendinnen en jongens. Al vrij snel, namelijk op 8 juli 1942, lees je over het begin van het onderduiken van de familie Frank. Anne beschrijft hoe de voorbereidingen worden getroffen, waar ze schuilen, wie de familie helpt en hoe hun nieuwe onderkomen wordt ingericht. Een paar dagen later voegt de familie Van Daan zich bij hen. Hierna schrijft Anne voornamelijk over de ergernissen die zij heeft wat betreft de mensen in huis: moeder en Margot begrijpen haar niet, Peter is erg lui en mevrouw Van Daan zeurt enorm over Anne’s opvoeding. In sommige passages is al te lezen hoe angstig Anne eigenlijk is, want ze moeten altijd stil zijn en de bel roept veel schrik op. In november komt mijnheer Dussel bij hen schuilen, hierdoor deelt Anne nu met hem een kamer in plaats van met Margot. Het wordt al snel duidelijk dat Anne niet met hem op kan schieten. Mijnheer Dussel houdt zich ook niet goed aan de regels die zijn opgesteld in het Achterhuis, dit leidt tot vele irritaties.

Nadat de laatste onderduiker zich bij hun groep heeft aangesloten, beschrijft Anne de vele conflicten in het Achterhuis. Niemand kan echt goed met elkaar opschieten, ook niet personen binnen één familie. Anne is hiervan vaak de dupe, blijkt uit haar dagboekbrieven, aangezien zij niets goed kan doen in de ogen van andere mensen. Alleen haar vader komt nog wel eens voor haar op. Omdat Anne niet naar buiten mag en niet bepaald goed kan opschieten met haar gezelschap in het Achterhuis, stort zij zich op haar leren. Hierbij gaat het om Engels, steno, geschiedenis en meer. Dit blijft zij gedurende haar gehele verblijf in het Achterhuis doen. Naast deze alledaagse gebeurtenissen, beschrijft Anne hoe het er met de oorlog voor staat en wat zij ervan meekrijgen als onderduikers. Dat niet alleen, er worden ook meerdere inbraken en bombardementen beschreven, met de angst die hierbij komt kijken. Anne schrijft ook regelmatig over hoe goed ze het eigenlijk hebben als onderduikers tegenover de Joden die wel zijn opgepakt en afgevoerd naar concentratiekampen.

Doordat Anne in een oorlog leeft en schuilen moet, is ze gedwongen om snel op te groeien. Halverwege het boek blijkt dan ook dat ze in de puberteit terecht is gekomen. Er is namelijk een omslag: de conflicten in het Achterhuis, zowel die van anderen als die van haarzelf, worden meer op de achtergrond en in een nieuwe licht geplaatst. Anne begint lichamelijke en psychische veranderingen te ondergaan. Zo voelt zij zich ook ineens aangetrokken tot Peter, die twee jaar ouder is dan zij. Ze zoekt veel toenaderingen en droomt over hem. Wanneer hij de genegenheid eindelijk met haar deelt, vindt zij dit erg prettig. Echter, na een tijdje ontdekt ze dat het toch niet helemaal juist is. In dezelfde periode wordt duidelijk dat Anne beter met haar zus Margot op kan schieten, ze communiceren meer, maar delen nog steeds geen diepste geheimen met elkaar. Ook de band met haar vader veranderd, want zij heeft nu het idee dat hij haar juist niet begrijpt. De band met de overige onderduikers blijft voornamelijk hetzelfde, het wordt enkel minder beschreven als voorheen. Over de helpers worden gebeurtenissen beschreven in het dagboek die Anne wat aan gaan wat betreft ziekte e.d. omwille het feit dat zij dan niet langs kunnen komen, maar er wordt niet diep op deze personen in gegaan.

Anne’s dagboek eindigt met inzichten over zichzelf, die ze overigens door de gehele twee jaar beschreef. Drie dagen na haar laatste brief, dus op 4 augustus, worden de onderduikers opgepakt en afgevoerd naar concentratiekampen. Anne en Margot overlijden twee maanden voor de bevrijding aan tyfus. Otto Frank is de enige die de oorlog overleeft

Bron: http://www.scholieren.com/boek/272/het-achterhuis/zekerwetengoed

Mijn mening

Ik vond ‘het Achterhuis’ vooral een indrukwekkend boek. Hoewel je het einde al weet, wordt er door het hele boek steeds meer hoop opgebouwd. Toch lees je het hele boek alsof het goed komt en soms fantaseer je zelfs hoe het na de oorlog zou zijn.

Eigenlijk besefte ik halverwege het boek pas weer wat voor einde het zou worden. Op dat moment had ik sterk de neiging het boek dicht te slaan en niet meer verder te gaan, maar ik heb het toch gedaan, ik vond dat ik het nu ook uit moest lezen.  

De stukken in het dagboek zijn heel levensecht beschreven en je herkent zelf dingen. En dat ik zo’n andere tijd. Dat maakt het heel bijzonder. Ze was ongeveer even oud als ik nu ben en haar situatie is zo anders, maar toch herken je dingen van jezelf in haar verhaal, haar irritaties, haar passie voor schrijven en al haar gevoelens.

De leeft met haar mee: als zij zich ergens aan irriteert, ga je je er zelf ook aan irriteren. In het huis wordt bijvoorbeeld veel ruzie gemaakt tussen verschillende bewoners van het achterhuis. Je gaat je er aan irriteren en je denkt waarom doen ze dat toch, je maakt het jezelf alleen maar moeilijk. Maar als je jezelf in die situatie verplaatst, dan kom je er pas achter dat je dat ook niet kunt voorkomen. Ze zitten met zo veel mensen, met verschillende meningen en gewoontes, in een paar kamers en kunnen nooit naar buiten, geen wonder dat er meningsverschillen en irritaties ontstaan.

Dit vond ik dus ook een heel sterk punt: hoe erg je met haar mee begint te leven en hoe levensecht het is beschreven.

 

Verwerking

Mindmap: